Bijdrage Motie Hengel­verbod

Deze bijdrage hoort bij de vissenmotie.

Voorzitter,

Ruim 125 jaar geleden, om precies te zijn op 25 juli 1886, brak in de Amsterdamse Jordaan een oproer uit over een wreed vermaak met dieren, namelijk het palingtrekken: een levende paling moest vanuit een bootje getrokken worden van een touw dat over de gracht hing. De overheid had dit volksvermaak verboden, maar mensen wilden er desondanks mee doorgaan. Met 26 doden tot gevolg.

Andere populaire volksvermaken met dierenkwelling zijn in de loop der jaren verdwenen. Ik noem:

• Het katknuppelen
• Hanengevechten
• Ganzentrekken
• Gevechten tussen beren en honden
  
• en, ik wist zelf niet dat het bestond: het vossenwerpen.

Er is anno 2017 nog één georganiseerde dierenkwelling onder het mom van sport of vermaak over: namelijk vissen uit het water ophengelen met lokaas verstopt in een scherpe haak. Als we ditzelfde zouden doen met egels of mollen, dieren die hun pijn zouden kunnen uitschreeuwen, zou er wederom een oproer uitbreken.

De motie Vreemd aan de Orde van de dag die de Partij voor de Dieren vanavond indient, vraagt het college om het hengelen in de Leidse wateren te verbieden. Heel Leiden zou dan als het ware één groot visreservaat worden, waar vissen zonder gevaar kunnen leven. Dit is dus een uitbreiding van het visreservaat uit 2012, de motie van de SP waarin hetzelfde werd gevraagd voor alleen het Havengebied.

Tegen zo’n hengelverbod zijn enkele argumenten genoemd.

"Valt zo'n verbod wel te handhaven?" werd in de commissie gevraagd. De ervaring met het vuurwerkverbod in parken heeft geleerd dat verreweg de meeste mensen zich aan nieuw afgesproken regels houden. Bovendien heeft de Dierenbescherming aangeboden te helpen bij de communicatie van zo’n verbod. Los daarvan gaat de vraag om handhaving voorbij aan de principiële kwestie die hier voor ligt.

"Lijden die vissen dan echt wel? Ze zijn toch koudbloedig?" Dat wordt vaak beweerd door de hengelaars. Wij wilden hierover in gesprek met de Leidse Hengelaarsbond en de Hengelsportfederatie ZuidWest, deze zijn niet ingegaan op onze herhaalde uitnodigingen.

In de commissie zijn wél deskundigen aan het woord geweest die duidelijk hebben gemaakt dat vissen ernstig lijden als ze worden opgehengeld. Als ze uit hun element worden gehaald, stikken vissen langzaam. Het is voor hen een soort omgekeerd waterboarden, de martelmethode waar mensen een doorweekte doek om hun hoofd krijgen waardoor ze het gevoel hebben te verdrinken. En 1 op de 5 vissen gaat zelfs dood als ze worden teruggezet in het water.

Voorzitter, vanavond zullen we dus een afweging moeten maken tussen het lijden van vissen, en het plezier dat kennelijk heel veel mensen hieraan beleven. Als handvat voor die afweging kan ieder hier aanwezig zichzelf 2 vragen stellen. Deze heb ik overigens niet zelf verzonnen. Ze worden voorgesteld in een uitgave van de Sportvisserij Nederland zelf.

Ten eerste: Is er een alternatief voor dit vermaak met dieren? Met andere woorden: wat moeten al die hengelaars dan gaan doen? Nou, ze kunnen bijvoorbeeld helpen bij de monitoring van vissen en andere waterdieren in dat nieuwe visreservaat. En zo zijn er nog talloze andere mogelijkheden voor hengelaars om hun vrije tijd in de natuur anders in te vullen.

Ten tweede: valt het welzijn, de gezondheid en de integriteit van de dieren te waarborgen zonder een hengelverbod? Hierop is het antwoord een simpelweg: nee. Hengelen zal altijd leiden tot dierenleed. Dat werd ook onderkend door een van de insprekers namens de hengelaars.

Voorzitter: ik sluit af en dien de motie bij deze in met de hartenkreet:

Laat Leiden de eerste gemeente in Nederland zijn waar dit laatste volksvermaak met dierenleed wordt afgeschaft.

Dick de Vos